اجازه اقامت موقت (Aufenthaltsgestattung)

پناهجویان می‌توانند از دولت کمک مالی دریافت کنند. این کمک‌ها به آلمانی Asylbewerberleistungen نامیده می‌شود. مادامی که روند تقاضای پناهندگی شما در جریان است (و در بعضی موارد حتی بعد از آن)، این کمک‌ها به شما تعلق خواهد گرفت. 

بخشی از این کمک‌ها، کمک‌هزینه‌های پایه‌ای (Grundleistungen)  هستند که شامل چیزهایی همچون مواد غذایی و آشامیدنی، مسکن و گرمایش، البسه، مدرسه، مواد بهداشتی و نظافتی و لوازم منزل می‌شود. علاوه بر این، پناهجو مبلغی وجه نیز دریافت می‌کند که اصطلاحا «پول‌ تو‌جیبی» نامیده می‌شود و باز هم بخشی از کمک‌هزینه‌ی پایه است. این وجه می‌تواند صرف خرید سیم‌کارت، بلیط اتوبوس یا چیزهای کوچکی شود که به آن نیاز دارید. بسته به اینکه در کدام ایالت زندگی می‌کنید، ممکن است این کمک‌هزینه را به صورت نقدی، کالایی و یا از طریق کارت پرداخت دریافت نمایید.

میزان کمک‌هزینه به عوامل مختلفی، منجمله سن، وضعیت تاهل و -اگر فرزندی دارید- تعداد فرزندان شما بستگی دارد. قاعدتا یک برگه‌‌ی ابلاغیه‌‌ (Bescheid) از اداره‌ی امور اجتماعی (Sozialamt) دریافت می‌کنید که مبلغ پرداختی در آن قید شده است. اگر این برگه را دریافت نکرده‌اید، باید به مسئول پرونده‌ی خود در این اداره مراجعه نموده و این موضوع را به او اطلاع دهید. مراکز مشاوره نیز می‌توانند Bescheid شما را بررسی کنند تا مطمئن شوید که مبلغ کمک‌هزینه درست محاسبه شده باشد. مراکز مشاوره در نزدیکی محل زندگی خود را با استفاده از ابزار BAMF NAVI یا در وب‌سایت‌های MBE  و JMD  خواهید یافت.

نکته‌ی حائز اهمیت: پناهجویانی که مشمول دریافت Asylbewerberleistungen  هستند ، پس از ۳۶ ماه اقامت در آلمان می‌توانند کمک‌هزینه‌ای دریافت کنند که  میزان آن برابر با کمک‌هزینه‌ی اجتماعی (Sozialhilfe) است و به همین دلیل ‌اصطلاحا Analogleistungen نامیده می‌شود. در واقع، پس از سه سال می‌توانید مزایای بیشتری دریافت کنید.

توجه داشته باشید که: اگر درخواست پناهندگی شما بر مبنای «مقررات دابلین» رد شده و در نتیجه‌ی آن دستور اخراج شما به کشور اروپایی دیگری که در واقع مسئول پرونده‌ی شماست، صادر شود، قانونا کمک‌هزینه‌ای به شما تعلق نخواهد گرفت. اما این موضوع به لحاظ حقوقی هنوز محل مناقشه است. در برخی موارد، دادگاه‌های امور اجتماعی در آلمان برای افرادی که تقاضای دادرسی فوری کرده‌ بودند، حکم از سرگیری پرداخت کمک‌هزینه صادر کرده‌اند. در چنین مواردی، توصیه می‌شود که حتما با وکیل مشورت کنید. اطلاعات بیشتر در این مورد را در صفحه‌ی «مقررات دابلین» بخوانید.

در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه‌ی پناهجویان (Erstaufnahmeeinrichtung)  معمولابه شما وعده‌های غذایی، مایعات آشامیدنی، لباس، کفش، مواد بهداشتی و نظافتی و وسایل منزل داده شده و هزینه‌ی مسکن و گرمایش نیز به عهده‌ی گردانندگان اقامت‌گاه است.

اگر در جای دیگری -مثل منزل استیجاری شخصی یا کمپ‌های جمعی و بلند‌مدت پناهندگی (Gemeinschaftsunterkunft)- زندگی می‌کنید، نیز این کمک‌هزینه را به صورت کالایی، وجه نقد، کوپن (Gutscheine) یا وجه واریزی دریافت خواهید کرد. مقامات مربوطه بسته به عوامل مختلف، منجمله محل زندگی شما، تصمیم می‌گیرند که این کمک‌هزینه را در چه قالبی پرداخت کنند. نوع پرداخت در هر ایالت و منطقه ممکن است متفاوت باشد. اگر منزل استیجاری شخصی دارید، در بعضی مواقع اجاره‌بها و هزینه‌ی گرمایش نه به خود شما، بلکه مستقیما به صاحبخانه پرداخت می‌شود.

در نظر داشته باشید که: اگر مشغول به کار شوید، مبلغی درآمد شما از میران کمک‌هزینه کسر خواهد شد. بسته به میزان درآمد، ممکن است دیگر هیچ کمک‌هزینه‌ای به شما تعلق نگیرد و در این صورت باید خودتان اجاره‌‌بهای مسکن را بپردازید (حتی اگر در کمپ پناهندگی ساکن باشید).

پناهجویان با این پول می‌توانند مایحتاج شخصی روزانه‌ی خود را تهیه کنند. این مبلغ ممکن است در قالب وجه نقد به شما پرداخت شود. اما در اکثر مواقع آن را از طریق «کارت پرداخت» دریافت می‌کنید. اگر در کمپ‌های پناهجویی زندگی می‌کنید، ممکن است بخشی از این پول را در قالب کالا و بخش دیگری را از طریق کارت پرداخت دریافت نمایید. 

از تاریخ ۱۶ ماه می ۲۰۲۴، در آلمان پناهجویان کمک‌هزینه‌ی پایه نه در قالب وجه نقد، بلکه را از طریق «کارت پرداخت» (Bezahlkarte) دریافت می‌کنند و ادارات دولتی این روش را جایگزین پرداخت نقدی یا واریز به حساب بانکی کرده‌اند. 

این کارت مشابه کارت بانکی عمل می کند، مجهز به تراشه و پین بوده و  استانداردهای امنیتی آن مشابه کارت‌های بانکی است. از اطلاعات روی کارت محافظت می شود. بخشی از پول ماهانه طبق قانون مزایای پناهجویان (AsylbLG) روی این کارت رزرو می شود. مابقی مبلغ به صورت نقدی پرداخت خواهد شد. این کارت توسط شهرداری ها و با همکاری بانک‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات بانکی صادر شده  و بدون نیاز به داشتن حساب بانکی کار می‌کند. هر ماه بخشی از کمک‌هزینه‌ی پناهجویی فرد در این کارت ذخیره می‌شود.  دولت هر ایالت مستقلا تصمیم می‌گیرد که کمک‌هزینه به چه شکل (وجه نقد، کارت پرداخت یا حساب بانکی) پرداخت شود.

پناهجویان با استفاده از این کارت می‌توانند هر ماه مبلغ معینی را برداشت کرده و از فروشگاه‌های مشخصی خرید کنند. در اکثر ایالت‌ها، سقف برداشت ماهیانه برای هر فرد ۵۰ یورو است.  قوانین مربوط به استفاده از این کارت – مثل امکان خرید اینترنتی انتقال پول، بسته به هر ایالت متفاوت است.

نکات مهمی که در استفاده از کارت پرداخت باید مد‌نظر داشته باشید:

• همه‌ی مغازه‌ها این کارت را قبول نمی‌کنند.

• امکان واریز وجه به خارج از آلمان را ندارید

• واریز وجه در آلمان نیز محدود بوده که انجام اموری مثل پرداخت قبوض ماهیانه یا بستن قرارداد را سخت می‌کند.

• امکان برداشت پول نقد از کارت بسیار محدود است.

• امکان خرید اینترنتی با این کارت بسیار محدود است.

کارت پرداخت در تمامی ایالت‌ها به جز برلین صادر شده است و در برلین نیز قرار است از ابتدای سال ۲۰۲۶ جایگزین شیوه‌ی قبلی شود. در برخی ایالت‌ها، شهرداری‌های هر منطقه این اختیار را دارند که از این سیستم در منطقه‌ی خود استفاده نکنند. اما در برخی ایالت‌ها استفاده از کارت در تمام مناطق ایالت اجباری است. (آخرین به‌روز‌رسانی سپتامبر ۲۰۲۵)

موسسات و نهادهایی نظیر Pro Asyl، انجمن حق آزادی و DeZIM-Institut منتقد اجرایی کردن سیستم کارت پرداخت هستند. این سیستم روند «ادغام‌پذیری و مشارکت در جامعه» را با مانع مواجه کرده و هزینه‌ی گزافی نیز برای دولت‌های ایالتی در پی داشته است.

سطح دسترسی به مراقبت‌های درمانی بسته به مدت زمان اقامت فرد پناهجو در آلمان، متفاوت است. آن دسته از متقاضیان پناهندگی که کمتر از ۳۶ ماه در آلمان بوده‌اند، فقط در موارد اورژانسی خدمات پزشکی و درمانی [تحت پوشش بیمه] دریافت می‌کنند. متقاضیانی که بیشتر از ۳۶ ماه در آلمان بوده باشند، مشمول بیمه‌ی درمانی دولتی متداول در این کشور می‌شوند. اطلاعات بیشتر در این مورد را در فصل «مراقبت‌های بهداشتی و درمانی برای پناهندگان» بخوانید.

با داشتن اجازه‌ی اقامت موقت  (Aufenthaltsgestattung) یا گواهی ورود به آلمان (Ankunftsnachweis) دسترسی شما به بازار کار این کشور محدود است. در این وضعیت، به طور کلی امکان خود‌اشتغالی/خویش‌کارفرمایی ندارید و برای استخدام شدن در هر جایی، باید از اداره‌ی امور اتباع بیگانه اجازه‌ی کار (Arbeitserlaubnis) کسب کنید. 

اجازه‌ی کار برای متقاضیان پناهندگی: 

• پس از سه ماه اقامت در آلمان، در صورتی که دیگر موظف به زندگی در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه (Erstaufnahmeeinrichtung) نباشید. 
  
   

• شش ماه پس از ثبت درخواست پناهندگی، در صورتی که هنوز موظف به زندگی در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه (Erstaufnahmeeinrichtung) هستید. اما باید همه‌ی واجد شرایط نیز باشید:

• پرونده‌ی پناهجویی شما در عرض شش ماه پس از ثبت درخواست، «به طور قطعی و بدون امکان اعتراض» بسته نشده باشد. اطلاعات بیشتر در این مورد را در بخش «روند پناهندگی در آلمان» بخوانید.

  • آژانس فدرال کار (Bundesagentur für Arbeit) با شروع به کار شما موافقت کرده باشد یا اینکه مطابق پاراگراف ۳۲ قانون کار، نیازی به کسب اجازه از این آژانس نداشته باشید.

  • از کشوری نیامده باشید که «کشور اصطلاحا امن» محسوب می‌شود. اطلاعات بیشتر در این مورد را در وب‌سایت handbookgermany.de بخوانید.

  • درخواست پناهندگی شما به این دلیل رد نشده باشد که از نظر مقامات آلمان «به وضوح بی‌اساس» یا «غیر‌قابل‌قبول» بوده.

  • اگر درخواست پناهندگی شما به دلایل ذکر‌شده در بند بالا رد شده است، دادگاه طی روند دادخواست فوری (Eilverfahren) ، اجرای حکم را تا اطلاع ثانوی متوقف کرده باشد. به این معنی که تصمیم مقامات اداره‌ی مهاجرت اجرایی نشده و شما کماکان تا صدور حکم قطعی دادگاه، اجازه‌ی اقامت موقت خواهید داشت. رد درخواست پناهندگی تحت عنوان « دلیل به وضوح بی‌اساس» در مواقعی اتفاق می‌افتد که شما از یکی از کشورهای اصطلاحا «امن» به آلمان آمده باشید اطلاعات بیشتر در این مورد را در بخش «روند پناهندگی در آلمان» بخوانید.

رد درخواست پناهندگی به دلیل «غیر‌قابل‌قبول» بودن درخواست، در مواقعی همچون «موارد دابلین» اتفاق می‌افتد که در فصل «مقررات دابلین» به طور مفصل توضیح داده شده است.

• پس از هجده ماه اقامت در آلمان، و در صورتی که هنوز موظف به زندگی در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه (Erstaufnahmeeinrichtung) هستید. در این حالت، باید پیشنهاد کار از جانب کارفرما را به اداره‌ی امور اتباع بیگانه برده و برای آن موقعیت شغلی مشخص، درخواست اجازه‌ی کار کنید.

اگر دولدونگ دارید، اطلاعات بیشتر در مورد اجازه‌ی کار با دولدونگ را در وب‌سایت handbookgermany.de بخوانید.

نکته‌ی حائز اهمیت: اجازه‌ی کار برای موقعیت شغلی مشخصی صادر می‌شود. کارفرمای شما باید شرایط کاری را در قالب یک فرم اداری به اداره‌ی امور اتباع بیگانه اطلاع دهد. خود شما نیز باید «فرم درخواست اجازه‌ی کار» را پر کرده و به این اداره تحویل دهید. مقامات این اداره باید ظرف مدت دو هفته به درخواست شما پاسخ دهند. اگر جوابی ردیافت نکرده‌اید و یا ردخواست شما رد شده، می‌توانید از مراکز مشاوره کمک بگیرید. اگر مقامات مربوطه تماس‌های مکرر شما را بی‌پاسخ گذاشته‌اند و ممکن است فرصت شغلی مربوطه را از دست بدهید، می‌توانید از طریق وکیل حقوقی به دادگاه اداری (Verwaltungsgericht)  مراجعه کرده و دادخواست رسیدگی فوری (Eilantrag) دهید. 

در طول دوره‌ی پناهجویی اجازه‌ دارید در دانشگاه تحصیل کنید یا دوره‌ی اوسبیلدونگ بگذرانید. شرایط لازم برای این کار در وب‌سایت handbookgermany.de توضیح داده شده است. 

برای انجام دوره‌های اوسبیلدونگ‌ عملی (betriebliche Ausbildung) نیاز به اخذ اجازه‌ی کار (Arbeitserlaubnis) دارید. به این معنی که باید در ابتدا اوسبیلدونگ مورد نظر را پیدا کرده، برای آن پذیرش بگیرید و با نامه‌ی پذیرش برای آن دوره‌ی مشخص به اداره‌ی امور اتباع بیگانه مراجعه نمایید. مهلت‌های قانونی و شرایط اعمالی برای کسب این اجازه، مشابه کسب اجازه برای استخدام در یک موقعیت شغلی است. اطلاعات بیشتر در مورد کسب اجازه‌ی کار برای پناهجویان پیشتر در بخش «کار»  توضیح داده شده. برای انجام اوسبیلدونگ‌هایی که توسط مراکز آموزشی رسمی و مورد تایید دولت ارائه می‌شوند، نیازی به اخذ مجوز از آژانس کار (Arbeitsagentur) ندارید.

اطلاعات بیشتر در مورد اوسبیلدونگ‌های مدرسه‌ای و اوسبیلدونگ‌های دوگانه را در وب‌سایت      handbookgermany.de بخوانید.

پناهجویان برای انجام دوره‌ی کارآموزی (Praktikum) نیز قاعدتا نیاز به جلب موافقت اداره‌ی امور اتباع بیگانه دارند. البته اگر دوره‌ی کارآموزی بدون دریافت دستمزد باشد، انجام این دوره اشتغال به کار محسوب نشده و نیازی به اخذ اجازه ندارید. اطلاعات کلی در مورد کارآموزی را در وب‌سایت handbookgermany.de بخوانید.

مهد‌کودک

به طور کلی، در آلمان همه‌ی کودکان از این حق برخوردارند که از امکانات مراقبتی و آموزشی برای اطفال (کودکستان، مهد‌کودک، Hort) و یا امکانات نگهداری روزانه از اطفال (Tagesmütter, Tagesväter) بهره‌مند شوند. 

اما علیرغم اصل «برابری برخورداری از امکانات برای کودکان در آلمان» در مورد بعضی از آنها محدودیت‌هایی وجود دارد: 

• کودکان بدون اوراق شناسایی حق مسلم و بدیهی (Anspruch) برای برخورداری از این امکانات ندارند، اما می‌توانند از این امکانات استفاده کنند،

• در بسیاری از ایالت‌ها، کودکانی که اجازه‌ی اقامت موقت دارند و هنوز در دوران پناهجویی هستند، تنها در صورتی می‌توانند از این امکانات بهره‌مند شوند که دیگر در در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه (Erstaufnahmeeinrichtung) زندگی نکنند. مدت زمانی که کودکان و والدین آنها موظف به زندگی در این اقامت‌گاه‌ها هستند، حداکثر شش ماه است. اطلاعات بیشتر در این مورد را در بخش «تخصیص محل اقامت» بخوانید.

اگر در مورد محل کودک یا امکانات مراقبتی از اطفال سوالی دارید، می‌توانید از مراکز مشاوره کمک بگیرید. اطلاعات بیشتر در این مورد را در وب‌سایت      handbookgermany.de بخوانید.

مدرسه

کودکان در آلمان قاعدتا از ۶ سالگی به بعد، موظف به تحصیل در مدرسه هستند. اینکه دقیقا از چه زمانی تحصیل در مدرسه شروع شود و اینکه آیا پیش از شش سالگی هم می‌توان وارد مدرسه شد یا خیر، بسته به قوانین ایالتی متفاوت است. اجبار به تحصیل در مدرسه شامل کودکان پناهجو و کودکانی که اجازه‌ی اقامت موقت یا دولدونگ دارند، نیز می‌شود.

مقررات مربوطه زمان دقیق ورود کودکان پناهجو به مدرسه در هر ایالت متفاوت است. مقررات مربوط به ایالت محل زندگی خود را در وب‌سایت      handbookgermany.de بیابید. نام ایالت مورد‌نظر را در پایین صفحه انتخاب کرده و بخش «کودکان پناهجو از چه زمانی باید وارد مدرسه شوند؟» را بخوانید. از مراکز مشاوره‌ی محلی نیز می‌توانید در این مورد کمک بگیرید.

در دوره‌های ادغام‌پذیری (Integrationskurs) هم زبان آلمانی می‌آموزید و هم با زندگی، حقوق و قوانین، تاریخ و جامعه‌ی آلمان آشنا می‌شوید. این دوره‌ها شامل دو بخش زبان‌آموزی و راهنمایی (Orientierungskurs) بوده و در پایان دوره باید هم امتحان زبان را با موفقیت انجام بدهید، هم امتحان «زندگی در آلمان». 

اگر هنوز در دوره‌ی پناهجویی هستید و اجازه‌ی اقامت موقت دارید، در صورت وجود ظرفیت در موسسات ارائه‌دهنده‌ی دوره، می‌توانید اجازه‌ی ورود به دوره‌ را پیدا کنید. برای این کار باید درخواست شرکت در دوره را به اداره‌ی BAMF بفرستید. این اداره تصمیم می‌گیرد که آیا شما موظف به شرکت در دوره‌ی ادغام‌پذیری هستید یا خیر. این دوره‌ها رایگان بوده و شما هزینه‌ای برای آن نمی‌پردازید. اطلاعات بیشتر در این مورد را در      handbookgermany.de بخوانید.

وقتی برای اولین بار خود را تحت عنوان پناهجو ثبت می‌کنید، مشخص می‌شود که در کدام شهر زندگی خواهید کرد. تعیین محل زندگی نه توسط کارمندان اداره‌ی مهاجرت، بلکه توسط سیستم دیجیتال (کامپیوتری) انجام می‌شود که در آن مشخص شده کدام اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه ظرفیت خالی دارند و کدام شهر مسئول پذیرش پناهجویان اهل هر کشور است. به طور کلی، نمی‌توانید به این تصمیم اعتراض کنید. اما اگر دلایل بسیار موجهی برای زندگی در یک شهر مشخص دارید (مثلا یکی از افراد خانواده‌ی شما در آنجا زندگی می‌کند و نیاز به مراقبت دارد)، می‌توانید از مراکز مشاوره برای تغییر احتمالی شهر تخصیص‌داده‌شده به خود، کمک بگیرید.

اجبار به زندگی در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه

در هفته‌ها یا ماه‌های ابتدایی، موظف به زندگی در این اقامت‌گاه‌ها (Erstaufnahmeeinrichtung) هستید که اصطلاحا (“Camp”)  هم نامیده می‌شوند. این اقامت‌گاه‌ها ویژه‌ی پناهجویانی هستند که تازه وارد آلمان شده‌اند.

پس از نهایتا ۱۸ ماه، قاعدتا باید به اقامت‌گاه دیگری منتقل شوید که اصطلاحا(“Heim”) نامیده می‌شود. مدت زمان اجبار به زندگی در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه، بسته به وضعیت فردی هر پناهجو متفاوت است. برای مثال: 

• بزرگسالان بدون فرزند: حداکثر ۱۸ ماه

• اطفال زیر هجده‌سال و والدین آنها: حداکثر ۶ ماه

• افرادی که از کشورهای اصطلاحا «امن» به آلمان آمده‌اند: تا زمان قطعی شدن تصمیم اداره‌ی BAMF در مورد پرونده‌ی پناهندگی یا تا زمان خروج فرد از آلمان، حتی اگر بیشتر از ۱۸ ماه طول بکشد (برای اطفال زیر سن قانونی و خانواده‌های آنها این مدت نهایتا ۶ ماه است)

این مدت‌های زمانی تنها در موارد استثنا و در صورت نقض تعهد به همکاری از طرف متقاضی پناهندگی، قابل تمدید خواهد بود. اگر مدت زمان زندگی در اقامت‌گاه برای شما تمدید شده، می‌توانید با مراجعه به وکیل حقوقی یا مراکز مشاوره قانونی بودن آن را بررسی کنید. 

پس از اقامت‌گاه‌ پذیرش اولیه

پس از دوره‌ی زندگی در اقامت‌گاه پذیرش اولیه، یا به اقامت‌گاه جمعی بلند‌مدتی (Gemeinschaftsunterkunft) فرستاده خواهید شد که اصطلاحا “Heim”  نامیده می‌شود یا به یک منزل مسکونی. محل سکونت جدید ممکن است در شهر دیگری در همان منطقه باشد. اعتراض به این تصمیم کار بسیار دشواری است. اما اگر دلایل بسیار موجهی برای زندگی در یک شهر مشخص دارید (مثلا یکی از افراد خانواده‌ی شما در آنجا زندگی می‌کند و نیاز به مراقبت دارد)، می‌توانید از مراکز مشاوره برای تغییر احتمالی شهر تخصیص‌داده‌شده به خود، کمک بگیرید.اطلاعات کلی در مورد اقامت‌گاه‌های جمعی (Gemeinschaftsunterkunft) را در وب‌سایت handbookgermany.de بخوانید. 

متقاضیان پناهندگی موظفند در محلی که در ابتدا به آنها تخصیص داده شد، زندگی کنند. به این معنی که نمی‌توانند به راحتی به شهر دیگری نقل مکان کنند. اگر دلیل موجهی برای نقل مکان دارید، می‌توانید در اداره‌ی امور اتباع بیگانه «درخواست تغییر محل انتقالی» (Umverteilungsantrag) نمایید. اما در نظر داشته باشید که در اکثر مواقع این درخواست‌ها رد می‌شوند. مراکز مشاوره می‌توانند در این زمینه به شما کمک کنند.

نقل مکان به منزل (استیجاری) شخصی

متقاضیان پناهندگی در برخی ایالت‌ها می‌توانند تحت شرایط خاصی اقامت‌گاه پناهندگی را ترک کرده و ساکن منزل شخصی شوند. مراکز مشاوره‌ی موجود در نزدیکی محل زندگی‌تان، می‌توانند به شما بگویند آیا در ایالت خود، از چنین امکانی برخوردارید یا خیر. اما پیدا کردن منزل استیجاری اغلب کار بسیار سختی است. اطلاعات بیشتر  در این مورد را اینجا بخوانید. اگر در طول دوران پناهجویی جا‌به‌جا می‌شوید، حتما باید شخصا نشانی جدید خود را به اداره‌ی امور اتباع بیگانه یا اداره‌ی BAMF اطلاع دهید. برای این کار می‌توانید از این نمونه‌‌ی نامه استفاده کنید.

در طول سه ماه اول و تا زمانی که باید اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه زندگی کنید، اجازه‌ی سفر (حتی در سطح کشور) را ندارید. به این معنی که اجازه ندارید محدوده‌‌ای (شهر یا Landkreis) که در آن  اسکان داده‌ شده‌اید را ترک کنید. این قانون «الزام به اسکان»  (Residenzpflicht) نام دارد.

اگر به دلیل قرار ملاقات (ترمین) مهمی باید شهر خود را ترک کنید، موظفید برای این کار از اداره‌ی امور اتباع بیگانه اجازه بگیرید. فقط برای قرار‌ در ادارات دولتی یا دادگاه، نیازی به کسب اجازه ندارید، بلکه کافی است از قبل به اداره‌ی امور اتباع بیگانه یا اداره‌ی BAMF اطلاع دهید. 

اگر بدون کسب مجوز شهر خود را ترک کنید، ممکن است مجبور به پرداخت جریمه شوید. و اگر این کار چند بار تکرار شود، ممکن است با جزای نقدی یا مجازات حبس مواجه شوید که می‌تواند در روند پرونده‌ی اقامت شما در آینده مشکل ساز شود. 

در طول دوره‌ی پناهجویی اجازه‌ی سفر به خارج از آلماه را ندارید. به خصوص سفر به کشور مبدا (موطن)، می‌تواند خطر رد درخواست پناهندگی را برای شما به همراه داشته باشد.

یکی از استثنا‌های این قانون، سفر به خارج از آلمان در قالب اردوی دانش‌آموزی یا اردوی دوره‌های فنی‌حرفه‌ای است. پیش از تصمیم به سفر، از اداره‌ی امور اتباع بیگانه یا مراکز مشاوره بپرسید که آیا امکان چنین کاری را دارید را خیر. مراکز مشاوره در نزدیکی محل زندگی خود را در وب‌سایت اداره‌ی فدرال مهاجرت و پناهندگی  خواهید یافت. اگر زیر ۲۷ سال سن دارید، می‌توانید از خدمات مشاوره برای جوانان و نوجوانان کمک بگیرید. بزرگسالان بالای ۲۷ سال می‌توانند به این مراکز مشاوره مراجعه نمایند. مشاورین این مراکز اغلب به چندین زبان صحبت می‌کنند. 

پناهجویانی که از «کشورهای مبدا امن» می‌آیند

• قاعدتا باید تا پایان روند پناهجویی خود در اقامت‌گاه‌های پذیرش اولیه بمانند یا در اقامت‌گاه‌های خاصی زندگی کنند و اجازه‌ی نقل مکان ندارند.

• در حالت کلی، اجازه‌ی کار کردن نخواهند داشت

• به طور کلی اجازه‌ی سفر در سطح کشور را ندارند یا تنها با اجازه‌ی رسمی اداره‌ی امور اتباع بیگانه، می‌توانند سفر کنند.

• در حالت کلی، نمی‌توانند در دوره‌های ادغام‌پذیری (Integrationskurs) شرکت کنند.

از نظر دولت آلمان بعضی کشورها اصطلاحا «کشورهای امن» نامیده می‌شوند. به این معنی که دولت آلمان شهروندان این کشورها را  در موطن خود تحت خطر ندیده و درخواست پناهندگی این افراد اغلب به سرعت رد می‌شود. در فصل «رد درخواست پناهندگی» بیشتر در این مورد توضیح داده‌ایم. فهرست این کشورها در حال حاضر (آخرین به روز‌رسانی در ژانویه‌ی ۲۰۲۴) به شرح زیر است:

کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا، آلبانی، بوسنی و هرزگوین، گرجستان، غنا، کوزوو، مقدونیه‌ی شمالی، مونته‌نگرو، جمهوری مولداوی، سنگال و صربستان.

در بسیاری از اقامت‌گاه‌های پناهندگی، خدمات رایگان مشاوره‌ی پناهجویی ارائه می‌شود. در این مورد از کارمندان اقامت‌گاه سوال کنید.

با استفاده از ابزار BAMF-Navi می‌توانید مراکز مشاوره در نزدیکی محل زندگی خود را پیدا کنید. برای این کار، کافی است نام شهر یا کد‌پستی محل زندگی خود را وارد کرده و نوع مشاوره‌ی مورد‌نظر را انتخاب کنید.

اگر زیر ۲۷ سال سن دارید، می‌توانید از خدمات مشاوره برای جوانان و نوجوانان کمک بگیرید. بزرگسالان بالای ۲۷ سال می‌توانند برای خود و فرزندانشان به این مراکز مشاوره مراجعه نمایند. مشاورین این مراکز اغلب به چندین زبان صحبت می‌کنند. 

در وب‌سایت موسسه‌ی proasyl.de نیز می‌توانید مراکز مشاوره‌ی موجود در ایالت محل زندگی خود را بیابید. خود این موسسه نیز امکان مشاوره‌ی فردی از طریق ایمیل (به دوزبان آلمانی و انگلیسی) در اختیار مراجعین می‌گذارد. شوراهای پناهندگان در ایالت‌ها و شهر‌های مختلف نیز خدمات مشاوره دارند.

اگر به وکیل حقوقی نیاز دارید، می‌توانید از وب‌سایت    Life Initiative کمک بگیرید.